تاریخ تفسیر نشان می دهد که بخش عمده ای از تفاسیر مجموعه روایاتی است که از آن ها به روایات تفسیری تعبیر می شود. در نگاه رایج، این تفاسیر صرفاً مجموعه های حدیثی است که بدون اعمال نظر مؤلفان و بدون آنکه از عامل یا عواملی متأثر باشد پدید آمده اند و تنها اقدام مؤلفان جداسازی روایات از منابع اصلی حدیثی و جای دادن آن ها در کنار آیات و در مجموعه هایی کوچک تر بوده است و برای تمییز این مجموعه های حدیثی از تفاسیر دیگر، آن ها را تفاسیر نقلی، اثری، روایی و تفاسیر به مأثور نامیده اند و در مقابل، تفاسیری را که مفسران در آن ها برای فهم آیات از منابع دیگری همچون عقل یا قرآن استفاده کرده و به اعمال نظر پرداخته اند تفاسیر اجتهادی نام نهاده اند. این کتاب برای یافتن نمونه هایی از اجتهاد در تفاسیر روایی و مبانی مؤثر بر آن ها آغاز شده است. کتاب حاضر تالیف دکتر حمیدرضا فهیمی تبار در سال 1390 از انتشارات دانشگاه امام صادق به چاپ رسیده است.